Ο Wong Kar- Wai αφηγείται
ιστορίες με μοναδικό όχημα την αγάπη. Αν έπρεπε να βάλω στην λίστα με προτεινόμενες ταινίες μία από τις ταινίες
του, θα πρότεινα ως εισαγωγή στον φιλμικό του κόσμο το: «Οι νύχτες μου μακριά
σου», όπου εμπεριέχονται όλα τα γνώριμα στοιχεία του: στυλιζάρισμα, χρωματική
παλέτα του ονείρου, ατμοσφαιρικό soundtrack, άλλοτε
πολύ γρήγορα και άλλοτε εξαιρετικά αργά πλάνα, ρομαντικούς κινηματογραφικούς χαρακτήρες,
ανεκπλήρωτους ή καταραμένους έρωτες, χωρισμούς, δάκρυα, καυγάδες και τρένα που
αδιάκοπα έρχονται, φεύγουν κι επιστρέφουν. Αν και η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του
Ασιάτη σκηνοθέτη δεν πήρε καλές κριτικές όταν προβλήθηκε, αξίζει κάποιος να περιπλανηθεί
με κεντρική ηρωίδα την Elizabeth από την Νέα Υόρκη σε άλλες πολιτείες της Αμερικής και πάλι
πίσω.
Η Elizabeth συναντάει τον Jeremy, την Sue Lynne και την Leslie λίγο μετά τον χωρισμό της. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν
την μετάβασή της σ’ ένα κόσμο που δεν μπορούσε να φανταστεί πριν ότι μπορούσε να
σταθεί χωρίς τον πρώην της. Στην διαδρομή αυτή, η Elizabeth θα
αισθανθεί την ανάγκη να μιλήσει. Όταν το τολμήσει, θα βρει την δύναμη που
χρειάζεται ώστε να προχωρήσει παρακάτω δίνοντας στην συνέχεια κι εκείνη την
βοήθειά της σε όσους την χρειαστούν.
Αν δεν ήταν μεγάλου μήκους ταινία, «Οι νύχτες
μου μακριά σου», θα μπορούσε να είναι 3 ανεξάρτητες μικρού μήκους ταινίες. Μοναδικά
«παραπτώματα» αυτού του χαμηλόφωνου νυχτερινού ρομάντζου, η υπερβολική ομορφιά
στα πρόσωπα των κατά τ’ άλλα καθημερινών χαρακτήρων της (Jude Law, Natalie Portman, Rachel Weisz, Norah Jones) και
κάποια σεναριακά κενά που σώζονται χάρη στην αριστοτεχνική σκηνοθεσία γεμάτα
φωτισμούς neon του
δημιουργού της.
Η ταινία εκτός από σπουδή πάνω στο σύμπαν του
σκηνοθέτη, αποτελεί σπουδή στην μοναξιά και στην φυγή. Ή όπως λέει και η κινηματογραφική Elizabeth: «Όταν φεύγεις, ό,τι απομένει είναι οι
αναμνήσεις που δημιούργησες στις ζωές άλλων ανθρώπων» και το αποτύπωμα που
αφήνει αυτή η ταινία μετά το τέλος της, σίγουρα δεν είναι αμελητέο.
