Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Φοβάμαι όλα αυτά (τα Φεστιβάλ) που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα

Πόσα λεπτά χρειάζεται για να μπει κάποιος στο κλίμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης; Προσωπικά μιλώντας, θα πω 3! Το πρώτο λεπτό τρέχω να παραλάβω τα εισιτήρια μου , το δεύτερο λεπτό διασχίζω και πάλι τρέχοντας το πλακόστρωτο του λιμανιού και το τρίτο λεπτό βυθίζομαι στην καρέκλα της αίθουσας προβολής και... αυτό ήταν! Κατάφερα για άλλη μια χρονιά να είμαι εδώ!
Τι κι αν νωρίτερα όλοι στο σχολείο με κοιτάζουν σαν τρελή και αλλοπαρμένη που χαμογελάω συνέχεια και μιλάω για τις ταινίες που πρόκειται να παρακολουθήσω! Τι κι αν δεν έχω βρει την μέθοδο του διακτινισμού για να πεταχτώ από την μια πόλη που εργάζομαι και ζω το τελευταίο διάστημα στην πόλη μου! Τι κι αν θα χάσω το φως του ήλιου για λίγες μέρες! Τι κι αν θα πιω πολλούς  μισούς καφέδες στο πόδι και θα φάω ελάχιστα! Για μένα, όλα τα υπόλοιπα λεπτά της χρονιάς, μετράνε αντίστροφα για το Φεστιβάλ! Γιατί αυτό το Φεστιβάλ είναι για μένα (και φυσικά για εκατοντάδες άλλους). Δεν μπορώ να μην βρίσκομαι εδώ. Δεν γίνεται.
Νομίζω το 52ο Φεστιβάλ, άρχισε καλά! Είδα στην τελετή έναρξης την καινόυρια ταινία του Alexander Payne The Descendants (Οι απόγονοι) με πρωταγωνιστή τον George Clooney. H ταινία έχει ένα εξαιρετικό σενάριο (βασισμένο στο ομώνυμο βίβλίο του Kaui Hart Hemmings) και έναν Clooney καλύτερο από ποτέ. Το θέμα της είναι πώς ένας ανεύθυνος πατέρας προσπαθεί να πλησιάσει και να νιώσει τις δυο του κόρες, οταν η σύζυγος και μητέρα τους παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα. Αν δεν ήταν και τόσο μεγάλο σε διάρκεια, θα κέρδιζε πιστεύω τα εύσημα για μια άριστη ταινία. Επίσης είδα 3 ταινίες του δανού σκηνοθέτη Ole Christian Madsen, τιμώμενου σκηνοθέτη του φετινού Φεστιβάλ, ο οποίος κυκλοφορεί ανάμεσα μας αυτές τις μέρες και απαντάει σε κάθε ερώτηση κάθε θεατή! Από τις ταινίες του, ξεχώρισα μέχρι τώρα το Prag, με πρωταγωνιστή τον φοβερά καλό ηθοποιό Mads Mikkelsen. Η ταινία αποτελεί μέρος της τριλογίας για τον έρωτα (είναι το δέύτερο μέρος). Το πρώτο μέρος της τριλογιάς θα προβληθεί αύριο και μεθαύριο στο Φεστιβάλ, Κίρα, μια ιστορία αγάπης, ενώ το τρίτο μέρος, Superclassico, προβλήθηκε χθες. Η ταινία Prag περιέχει μια από τις καλύτερες σκηνές ερωτικού θυμού που έχω δει. Με άφησε άφωνη. Πριν λίγες ώρες είδα μια αργεντίνικη ταινία, το Open Doors, Open Windows (Ήρθα για να μείνω ).  'Oσο περνάνε τα λεπτά του Φεστιβάλ νιώθω ότι ήταν μια καλή ταινία. Ασχολείται με την ζωή τριών αδελφών μετά τον θάνατο της γιαγιάς τους, η οποία τους μεγάλωσε. Η ταινία έχει τις κατάλληλες σιωπές, τα κατάλληλα κάδρα και τις κατάλληλες πρωταγωνίστριες για να αποτυπώσει τα συναισθήματα αυτών των ιδιαίτερων πλασμάτων που πρέπει να μάθουν να ζουν κάτω από την ίδια στέγη χωρίς πια την παρουσία του κηδεμόνα τους. Απόψε θα παρακολόυθήσω επίσης την νέα ταινία του Matie Kazzovitz, L'ordre et la morale (Η τάξη και το ηθικό) και ανυπομονώ!
Τα λεπτά του Φεστιβάλ για μένα είναι σημαντικά και γεμάτα εκπλήξεις! Κάποιες φορές μόνη απολαμβάνω τις εικόνες της μεγάλης οθόνης και κάποιες φορές με φίλους που στέλνουν sms ανάμεσα σε προβολές, μοιραζόμαστε λεπτά σινεφιλικής ευτυχίας. Γιατί για μένα αυτό είναι η ευτυχία! Και υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι όσο μπορώ πάντα θα έρχομαι, θα επιστρέφω στο αγαπημένο Φεστιβάλ που μου έμαθε πόσο πρέπει να εκτιμάω κάθε λεπτό της ζωής μου, είτε της κινηματογραφικής, είτε της κανονικής.
Ραντεβού εκεί!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου